Senin çekirdeğin gecede kalmış Vera. Kabukların, terk edilmiş kasabaların
ortasında rüzgarın taşak geçip bir o yan bir bu yana savurduğu kâkülü düşük
çalılıkları andıran mermer döşemeli fosfor ellerimde. Son birkaç gecedir hangi lambayı
koynuma almaya kalksam yeni bir savaş nakil edilmiş oluyor müfredata. Savaş
suçlusu hiçbir tanrı keman çalmasını beceremeyebilir, buna kızmamalısın: İçimde
pusmuş hayallerim canlı bomba olmakla tehdit ediyorlar beni: Tik tak Vera.
Lambalar... Belki ağzı tanrıya dönük lambaları isteyerek okşamadığım için, mutsuz sonla bitiyor tüm bu filmler. Esas kızı en çok figüranlar seviyor Vera. Ben de en çok sokak lambalarını seviyorum. Onlar Allah'a daha yakın diye mi böyle Vera?
Ben seni öperken intihar düşünme. Hayal kırıklıklarıyla karnını doyurmanı da istemiyorum senden. Bu artık bir sır değil: Tanrı katından atladığında kimse ölmüyor artık Vera. Çok içtiğinde... Çok, çok sen olduğunda cin çağırma seanslarına önden bir bilet al kendine Vera. Beni çağır. Beni, bir cinin büyük kahverengi gözlerinde unutulmasını istemediğin bir trajedi olarak gör ve hatırla. Beni bu sebepten çağır.
Bugün hâlâ hayattaysan ve hâlâ tırnaklarına oje diye İstanbul'u sürüyorsan, bu melek yağmuru dinmeyecek demektir Vera. Şehrin acıya çıkan kanallarından kurtulanlar, şişmiş güzel cesetlerini denize bağışlayacak. Ben onların atardamarlarında -kabin olsun olmasın- en ahmak tavrımı giyinip can arayacağım. Ölümün korkutucu çekiciliği karşısında soyunup, cevapsız dualara küfretmek ayıp şey değil Vera.
Nefesin çıkmaz sokaklarında çıkar hesaplarına kurban etmedik kendimizi bu bayram. Eğer bunu yaparsak üzerimizdeki çıplaklığımız kadar yakışmayacak bize Vera. Merak etme aramızdaki mesafenin kırgınlığını, kızgınlığını sahiplenir onları da nüfusuma geçiririm. Mutlu ol Vera!
Gökyüzünün koyu rengini gece sanıp, o yöne doğru yorganlarını üzerimden çeken tüm melekler gibi sen de suçsuzsun. Yıldırımların gücübir tek kanadına yetebilirdi; öyle oldu. Tebessümünü kurtardık: Bir tek bana gül şimdi Vera!
Tanrı katından atlayıp, ayaklarının altına serdiğim aklıma düşen, incinmiş haliyle de hala özlenmesi sevap bir melektin. İntiharın oldum. Çıkma oradan Vera...
Lambalar... Belki ağzı tanrıya dönük lambaları isteyerek okşamadığım için, mutsuz sonla bitiyor tüm bu filmler. Esas kızı en çok figüranlar seviyor Vera. Ben de en çok sokak lambalarını seviyorum. Onlar Allah'a daha yakın diye mi böyle Vera?
Ben seni öperken intihar düşünme. Hayal kırıklıklarıyla karnını doyurmanı da istemiyorum senden. Bu artık bir sır değil: Tanrı katından atladığında kimse ölmüyor artık Vera. Çok içtiğinde... Çok, çok sen olduğunda cin çağırma seanslarına önden bir bilet al kendine Vera. Beni çağır. Beni, bir cinin büyük kahverengi gözlerinde unutulmasını istemediğin bir trajedi olarak gör ve hatırla. Beni bu sebepten çağır.
Bugün hâlâ hayattaysan ve hâlâ tırnaklarına oje diye İstanbul'u sürüyorsan, bu melek yağmuru dinmeyecek demektir Vera. Şehrin acıya çıkan kanallarından kurtulanlar, şişmiş güzel cesetlerini denize bağışlayacak. Ben onların atardamarlarında -kabin olsun olmasın- en ahmak tavrımı giyinip can arayacağım. Ölümün korkutucu çekiciliği karşısında soyunup, cevapsız dualara küfretmek ayıp şey değil Vera.
Nefesin çıkmaz sokaklarında çıkar hesaplarına kurban etmedik kendimizi bu bayram. Eğer bunu yaparsak üzerimizdeki çıplaklığımız kadar yakışmayacak bize Vera. Merak etme aramızdaki mesafenin kırgınlığını, kızgınlığını sahiplenir onları da nüfusuma geçiririm. Mutlu ol Vera!
Gökyüzünün koyu rengini gece sanıp, o yöne doğru yorganlarını üzerimden çeken tüm melekler gibi sen de suçsuzsun. Yıldırımların gücübir tek kanadına yetebilirdi; öyle oldu. Tebessümünü kurtardık: Bir tek bana gül şimdi Vera!
Tanrı katından atlayıp, ayaklarının altına serdiğim aklıma düşen, incinmiş haliyle de hala özlenmesi sevap bir melektin. İntiharın oldum. Çıkma oradan Vera...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder