BERF ya da SEN GÜZELSİN DÜNYA KÖTÜ

Korkarım dünya güzel bazı adamlar kötü

Herkesin kedisi kendine

Ocağında yemekler pişirmeyi seviyorsundur, belki

Şemsiyeler yüzüne çarpmadan anımsayamadığın  güzü

Kimsenin  kol saatine sığmayan akşamlarda

Bomboş odaları gezerken nazar

kazaklarım çekilir, tırnaklarım uzar

anmak,

balkonlarda çiçek, dallarında bir çığ  üzümü

kim beni sorsa yokumdur

ne benim ayaklarımdır çiçeklerini ezen

Ne de o kedilerin ayakları inan

Kırılan bütün dallar, kırılan bütün

Bütün ev eşyaları

Belki bir haziranım bahçende

Belki bir baş dönmesinden gücünü alan o amansız dürtü

Sular yürüdükçe tahta pencerelerin eşiğine akşamları

Bu şehrin bir adı olmalı diyorum

Cebinde çiçeklerle kapıları çalan bazı yorgun babaları

Seni şekerler kandırır bazı geceler, beni ise seni anmanın aroması

Bir çift dudağı  ziyarete gitmek, söyle hangi hacıyı öldürür?

Toplayıp getirdiğim bütün kilit sesleri

Omuzlar, yaralar ve diğerleri

Belki de her şeyden önemlisi;

anlamı düşmenin.

Yürürüm

tabanlarım ölü balıklarıyla sanki bir hüzün denizi

Korkarım dünya güzel beni sana getirmeyen bazı arabalar kötü

Hep sevmekle ilgili söyleyeyim diyorum

dilimi ağzımın kilidinde çevirip

Açılıyor gönlümdeki yara

Çünkü açlık, çocuk parklarından görünüyor,

banyolardan da.

Bu mahcubiyet söyle hangimizi daha çabuk öldürür?

Benim güvercin gölgem, serçe küçüğüm

Sen güzelsin dünya kötü

30.05.2016