Kırık Bir

biriken sesleriyle gecenin
yıkandı elleri sütün telaşında.

bitmeyen bir oyundu anmak geçmişi
seviştik,
bir sayı tutmuştuk dudakların aklında.

hoyrat bir gençlikti,
geçti
yalnızca o durdu  gülün hatrında.

sakladı inceliğin sırrını kuyular
baktı
yeniydi gömlek yusuf’un sırtında.


geri döndü

dur, dedi

dinlen, dedi
eriklerine tuz serp,
yeşil duvarlarıyla olmayan bahçelerin.


görünmüştü kara
çıplaktı
üstelik bir hatırlama boyunda.

zebraların eskittiği çiçekler,
zebralardan emekli timsahlar,
su…

gördüm: kırık bir düştü bu.