Adam yorgun gecenin sabahında kadına baktı. Adamın kendine baktığını gören kadın, aynaya. Adamın gördüğü kadın, kadınınki ise hiçlik. Odanın duvarları onlara baktı. Soğuk kış gecelerinde parmak uçları üşümesin diye, haziranda dış cephesini zifte boyadıkları evlerine siyah girmişti. Artık her şey aynı çatı altında bir bütün.Acı olarak. Oysa açılan hiç bir pencere ona değildi.
Aynaya her bakışında bir hayalini astı kadın. Büyükten küçüğe.. Kadına ait hayallerin bedensizliğini gördü adam. Kadının en küçük hayali kendisiydi. İpi ilk çekilen ise kuşkusuz adam!
Odanın duvarları hiçliği seyre daldı..
2007
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder